Biały karzeł - ostatni etap życia gwiazdy o masie do ok. 8 mas Słońca.
Spalanie wodoru w jądrze gwiazdy powoduje powstanie ciśnienia przeciwstawiającego się zapadaniu gwiazdy pod wpływem jej własnej grawitacji. Po wypaleniu się całego wodoru w jądrze dominującym pierwiastkiem jest hel. Potrzebuje on jednak wyższej temperatury, niż to było w przypadku wodoru do rozpoczęcia reakcji jądrowych. Konsekwencją tego jest zapadanie się jądra pod wpływem grawitacji aż do momentu gdy gęstość a co za tym idzie temperatura wnętrza gwiazdy osiągnie poziom wystarczający do zapłonu helu i gwiazda rozszerza swoją otoczkę.
W zależności od początkowej masy gwiazdy zjawisko kurczenia i rozszerzania się gwiazdy może dać w konsekwncji jądra węglowe, węglowo-tlenowe lub tlenowe. Rozpoczęcie reakcji jądrowych dla cięższych pierwiastków nie jest możliwe ponieważ nie pozwala na to zbyt mała początkowa masa gwiazdy. W tym momencie jądro gwiazdy zaczyna się kurczyć tak bardzo, że wszystkie wolne elektrony zajmują wszystkie możliwe poziomy energetyczne w atomach co w konsekwencji powoduje powstanie tzw. zdegenerowanego gazu elektronowego. Zdegenerowany gaz elektronowy przeciwstawia się dalszemu zapadaniu się gwiazdy. Powstaje biały karzeł. Ostatnim tchnieniem umierającej gwiazdy jest odrzucenie otoczki.
Graniczną masą jaką może osiągnąć biały karzeł jest 1,44 masy Słońca.