Czarna dziura
Czarna dziura - obiekt kosmiczny zbudowany z wymarłej masywnej gwiazdy, które ze względu na silne pole grawitacyjne, potrafi pochłonąć wszystko (nawet światło). Największe czarne dziury są niewidoczne dla astronomów ze względu na przyciąganie jasnej gwiazdy o tej samej gęstości co Ziemia i średnicy 250 razy większej od Słońca, która nie pozwoliłaby żadnemu promieniowi do nas dotrzeć. Nie można ich oglądać bezpośrednio. W ramach fizyki klasycznej żaden rodzaj energii ani materii nie może opuścić czarnej dziury, jednak uwzględniając efekty kwantowe postuluje się istnienie zjawiska zwanego parowaniem czarnych dziur. Czarne dziury mogą dla astronów być dopiero widoczne poprzez działanie tych obiektów (czyli przyciągania ciał). W XX wieku czarne dziury obok kwazarów były jednym z najbardziej tajemniczych obiektów kosmicznych.
Połykanie[]
Podczas pożerania tworzą tzw. dyski akrecyjne, czyli struktury, po którym cząstki z zawrotną prędkością wpadają wprost do przełyku kosmiczne żarłoka. Ich ruch jest zawrotnie szybki, przez co temperatura dysków sięga aż miliony kelwinów. Odpowiada to wysokoenergetycznemu promieniowaniu rentgenowskiemu emitowanego przez dyski.
Badania czarnych dziur[]
Największe badania nad czarnymi dziurami przypisuje się brytyjskiemu astronomowi i fizykowi Stephan'owi Hawking'owi.
Olbrzymia czarna dziura w Drodze Mlecznej[]
W centrum Drogi Mlecznej znajduje się olbrzymia czarna dziura, która stopniowo pochłania znajdujące się tam masywne gwiazdy. Nie wykluczone, że w odległej przyszłości Ziemia zostanie pochłonięta przez czarną dziurę.